Ankara Şehir Hastanesi'nde COVID'le mücadele - 3. bölüm

Koronavirüsün en önemli belirtisi ateş ve öksürük. Bununla birlikte görülen nefes darlığı ve halsizlik kişiye göre değişebiliyor. Ancak bazı vakalarda yaş ve kronik rahatsızlıklara bağlı olarak hastalık çok daha ağır seyrediyor. COVID-19'u kimi ağır atlatıyor kimiyse çok daha hafif. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre, bir hastanın iyileşme süresi 2 haftayı buluyor.

Türkiye ve dünyada koronavirüs ile ilgili son veriler, istatistikler, vaka ve ölüm oranları için tıklayınız.

Dünya genelinde koronavirüse yakalandıktan sonra sağlığına kavuşanların sayısı 51 milyonu aştı. Türkiye'de COVID-19 tespit edilen 1 milyon 661 bin 191 kişi virüsü yenmeyi başardı. 

Koronavirüste artan hasta tablosu yukarı yönlü hareket etse de iyileşen hasta sayısı ümit verici. Ankara Şehir Hastanesi’nde COVID’le mücadele serisinde bu kez iyileşen hastalara tanık oluyoruz.

3. bölüm: İyileşen hastalar

Kızıyla birkaç gün arayla aynı hastalığa yakalanan Recep Özmen, yaşadığı günleri anlattı:

“Şehir hastanesine gittim. O gün ateşim yükseldi. Acil servisin COVID-19 bölümü vardı. Oraya gittim ve şikayetlerimi söyledim. Test için gereken işlemleri başlattılar. PCR testi verdik. Sabah internetten bakınca sonucun pozitif olduğunu gördük. ‘Acaba ne olacak, buradan çıkar mıyım? ’diye çok panik yaptım. Korkuyor insan...”

Recep Özmen’in kızı Zeynep ise, babasından birkaç gün sonra testinin pozitif olduğunu öğrendi:

“Babamın eve gelişini bekliyorduk ama hastanede ilaç tedavisi başlatıldı. Ertesi sabah ben de koku ve tat almadığımı fark ettim. Başka bir şikayet yoktu. Zaten babam pozitif çıktıktan sonra annemle birbirimizi gözlemliyorduk. En keskin kokuları koklamaya başladım. Nane, Türk kahvesi, aseton, mentol gibi. Ancak koku duyumun tamamen gittiğini fark ettim.”

Birbirlerine inanarak hastalığı yendiler

Recep Özmen, kızıyla koronavirüsü yenmenin sevincinde. Tedavilerle hastalığı farklı yerlerde aynı hislerle atlattılar, birbirlerine kavuştular.

“Bir baba olarak çok korktum insanın aklına kötü şeyler geliyor. Görüntülü konuşsak bile aklım hep kızımdaydı. Kızıma bir şey olur mu diye düşündüm korktum. Hastanede çalışanları tebrik ederim. Tedbirlerini alıp canla başa mücadele ettiler, hiç çekinmeden yanımıza gelip ilgi gösterdiler. Halimizi hatırımızı sormaları moralimizi yükseltti. Arkadaş gibi olduk. Fedakarlıkla salgın hastalığın içinde çalışıyorlar. Allah yardımcıları olsun.”