68 yıl önce batan Dumlupınar Denizaltısı'nda 81 asker şehit oldu

Türk Denizcilik tarihinin en acı kazası Çanakkale Nara Burnu açıklarında yaşandı.

Tarih 4 Nisan 1953'tü. NATO tatbikatından dönen Dumlupınar Denizaltısı, sisli ve yağmurlu bir gecede yüzeyden seyrederek Çanakkale Boğazı'nı geçiyordu. Görüş mesafesi neredeyse kaybolmuştu. İsveç bandıralı Naboland adlı yük gemisi o anda karşılarına çıktı.

Hüseyin Akış, Dumlupınar'dan sağ kurtulan son gaziydi. 2018'de 96 yaşındayken hayatını kaybetti. Son röportajlarından birini TRT Haber'e vermişti.

Hüseyin Akış, yaşananları "Işıklar yanıyordu, askerler de ışık yanıyor, gemi geliyor diye söylemişti. Ondan sonra kumandan dedi iskele 15 dedi, ondan sonra iskeleyi 15'e döndük. Sonra gelen gemiyle çarpıştık gece saat 2'yi çeyrek geçe" sözleriyle anlatmıştı.

72 saatlik hava kalmıştı

Ağır yara alan Dumlupınar dakikalar içinde, boğazın derinliğine, karanlık ve soğuk sulara gömüldü. İçerideki hava yalnızca 72 saat yetecek kadardı. Tüm imkanlar seferber edildi.

Onlar karanlıkta beklerken, verdikleri şu mesaj yüreklere kazındı:

"Sağ olun, vatan sağ olsun"

Ama hava şartları kötüydü. Denizaltı ile irtibatı sağlayan kablo da koptu. Takvim yaprakları 7 Nisan'ı gösterdiğinde, radyodan tüm ülkeyi yasa boğan haber duyuruldu.

81 denizciye acı veda

Batan denizaltıdaki bahriyelilerden umut kesilmişti. Hazin bir tören düzenlendi. Boğaza çelenk bırakıldı. 81 denizcisiyle Dumlupınar'a veda edildi.

Her yıl, Dumlupınar denizaltısının battığı 4 Nisan'da deniz şehitleri anılıyor. 2018'de, Dumlupınar enkazına dalış gerçekleştirildi.

Batığa şükran plaketi bırakıldı. Şehitlerin yakınları da törendeydi. Kamera aracılığıyla, Dumlupınar'ı ilk kez gördüler.

Üzerinden 68 yıl geçti

TRT Mavi Tutku programı yapımcısı Hakan Arslan, "Denizaltıyı ilk gördüklerinde aşağıdan 90 metre derinlikten görüntü geliyordu, hepsinin gözleri dolmuştu yani aradan geçen yıllar acıyı hiç bir şekilde hafifletmiyor, hepsinin gözleri dolu doluydu. En küçüğünden en büyüğüne kadar" diyor.

Facianın üzerinden tam 68 yıl geçti. Koynunda şehitleri ile uyuyan Dumlupınar, o dönemden beri en çok bu Ege türküsüyle özdeşleşti.