Haftanın yedi günü sadece 1 dolara

Haftanın 7 günü, en az 12 saat çalışıyor, en iyi ihtimalle günde 1 dolar kazanıyorlar.

Ürettikleri kıyafetlerin maliyeti çok düşük, satışı ise, yüzlerce dolarla ifade ediliyor.

Bangladeş'te, çöken binadaki tekstil işletmesinde ölen işçiler arasında çocukların da olması üzerine, gözler bir kez daha dünyadaki ucuz emek gücüne çevrildi.

Sorumluların da bakmaktan çok, sorunları görüp harekete geçmesi gerekiyor.

MASUM İNSANLARIN HİKAYELERİ
Dünya, paranın, insanoğlunu insanlıktan çıkarmasının utancıyla yüzleşiyor.

Tek derdi ekmeğini kazanmak olan masum insanların acı içinde biten hayatları, ucuz emek piyasasının koşullarını ne kadar değiştirebilir , bilinmiyor.

Dünyaca ünlü markaların, yüzlerce dolara sattığı kıyafetler, yoksul ülkelerin izbe fabrikalarında, insanlık dışı koşullarda çalışan insanların emeği ile üretiliyor.

Bu düzenin içinde çaresizce yer alan, emeğin para etmediği, ekmeğin zor kazanıldığı ülkelerden biri de Bangladeş. Türkiye'nin beşte biri büyüklükteki Bangladeş'in nüfusu 150 milyonun üzerinde...

Ülke, Çin'in ardından dünyanın ikinci en büyük hazır giyim ihracatçısı. Bangladeş'te tarımın ardından ülkedeki en büyük iş kolu, konfeksiyon sektörü. Ancak bu sektörde çalışanlara haklarının verildiğini söylemek zor.

ÜCRETLER ÇOK DÜŞÜK
Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) verilerine göre de Bangladeş, konfeksiyon işçilerinin, dünyada en çok istismar edildiği ve en düşük ücret aldığı ülke.

İşçiler, dar, havasız, karanlık ve kirli mekânlarda, iyi beslenmeden, sağlık koşulları gözetilemeden karın tokluğuna çalıştırılıyor.

Çalışanların çoğunluğu kadın... İşçiler arasında 14 yaş altındaki çocuklar da önemli bir yer tutuyor.
Evlerine 'o bir doları' götürebilmek için küçük elleriyle çalışmak zorunda kalan çocuk işçiler konusu Bangladeş için zaten kanayan bir yara.

Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu- UNICEF verilerine göre, Bangladeş'te 14 yaşın altında 4 milyonu aşkın çocuk işçi var.

Günün büyük bölümünde çalışan; okula gitmeye oyun oynamaya imkânı olmayan bu çocukların hayalleri, soğuk fabrika köşelerinde birer birer soluyor.

Çocuk işçiler ve ucuz işgücü konuları, genellikle gündeme, Bangladeş'te güvenlik, sağlık şartları hiçe sayılarak inşa edilen atölyeler ile fabrikalardaki yangınlar ve bina çökmeleriyle geliyor.

Dolayısıyla yetkililerin, "son felaketin sıradan bir kaza mı yoksa yaşanılması kaçınılmaz bir dram mı" olduğu sorusuna cevap bulması ve bir an önce harekete geçmesi gerekiyor.