Berlin Duvarı'nın yıkılışından bu yana 28 yıl geçti.
Soğuk Savaş döneminin utanç duvarı, Almanya’yı, Berlin’i ve aileleri ikiye böldü, özgürlükleri yok etti.
Duvarın ayakta kalan kısımları, geçmişten ders çıkartmak ve geleceği aydınlatmak için önemli bir görev üstleniyor.
Berlin Duvarı'nın 28 yıllık acılarla dolu hikâyesi
2. Dünya Savaşını kaybeden Almanya başkent Berlin'den ikiye bölündü…
Bir yanda Amerika, Fransa, İngiltere yani batılı güçler, diğer yanda ise Sovyetler…
Batılı güçler Sovyetlere karşı Almanya’yı tekrar inşaya girişip, karşı karakol kurdu.
Sovyetler ise kendi politikası doğrultusunda Almanya Demokratik Cumhuriyeti'ni oluşturdu.
Ekonomisi sosyalizme dayanan, siyasi yönetimi otoriter olan Doğu Almanya’dan Batı’ya kaçışlar başlamıştı.
Kaçışların temel sebebi batıdaki ekonomik rahatlık, tutukluluk duygusundan kurtulmak ve duvarın diğer tarafındaki akrabalara kavuşmaktı.
Bir çok filme konu olan bu dramatik ve tehlikeli kaçışların hikâyesi bugün birçok müzede anlatılıyor…
O müzelerden biri "Berlin Duvar müzesi"…
Müze doğu-batı Berlin arasındaki geçiş noktalarının belki de en çok bilineni Checkpoint Charlie’de, yani Çarli kontrol noktasında bulunuyor.
1962'de kurulan müzede Berlin duvarına ilişkin birçok orijinal nesne ve insanların duvarı aşmak için neler yaptıkları belgeleniyor.
Kimi gizli bölmeler yerleştirilen arabalarla, kimi de tüneller kazılarak kaçtı...
Özgürlük için sıcak hava balonu, hatta el yapımı motorlu uçurtmalarla kaçanlar bile oldu.
Konser için doğuya giriş izni alan müzik gruplarının hoparlörlerinin içine saklanıp Batı'ya geçmeyi başaranlar da.
Doğudaki sıkı kontrole rağmen yaklaşık 5 bin kişi Batı Berlin’e kaçmayı başardı.
Kimileri ise kaçış yolunda can verdi.
Berlin duvarını aşmak isterken ölenlerin sayısının 250 civarında olduğu tahmin ediliyor.
Bunların pek çoğunun kaçış sırasında kötü koşullardan hayatını kaybettiği ya da Doğu Alman askerlerince öldürüldüğü düşünülüyor.
Utanç duvarının kurbanları arasında işçi olarak Almanya’ya göç eden Türk ailelilerin çocukları da var…
Katrancı ailesinin 8 yaşındaki oğlu Cengaver ve Mert ailesinin oğlu Çetin…
İkisi de Berlin’in bazı bölgelerinde doğal sınır olarak kullanılan Spree Nehri'nin sularında tarafların sınır ihlali gerekçesiyle yardım etmemesi üzerine boğularak can verdi.
Müze müdürü Alexandra Hildebrandt, müzenin tüm bu geçmişi gelecek nesillere aktarma konusunda önemli bir görev yürüttüğünü belirtiyor.
Tüm bu ölümler ve karmaşa ortamının ardından Alman Demokratik Cumhuriyeti 1989 yılında bir karar aldı.
Önce tüm Doğu Almanya kökenli vatandaşların Doğu Bloku’na geçmelerine izin verdi.
Ardından da 9 Kasım 1989’da duvarın yıkım kararını açıkladı.
Neredeyse 1 saat içinde, her iki taraftan gelen yüz binlerce Alman, duvarın iki tarafında birikmeye başladı ve iki Almanya’nın birleşmesini kutladı.
Resmi olarak 13 Haziran 1990’da yıkımına başlanan duvar, Alman Demokratik Cumhuriyeti’nin 3 Ekim 1990´da ortadan kalkacağının da adeta habercisiydi.
Almanya gelişmeleri endişeyle takip ediyor
Berlin’de şehrin bölünmüşlüğü sadece müzelerde değil, duvarın geçtiği hat boyunca da canlı tutulmaya çalışılıyor.
Sadece turistler değil, Berlin duvarının canlı tanıkları da sık sık duvarın geçtiği bölgeleri ziyaret ediyor.
Berlin duvarının yıkılmasının üzerinden 28 yıl geçmesine rağmen birleşme istenilen seviyede değil.
Sokaklara yansıyan, insanları ve özellikle yabancıları kaygılandıran bu eğilimlerle birlikte 2. Dünya Savaşı'ndan sonra ilk kez bir aşırı sağcı parti Federal Meclise girdi.
Tüm bu gelişmeler Almanya’da endişeyle takip ediliyor.
Almanlar durumdan genel olarak memnun olsa da kafalarda da bu birleşmenin tamamlanmasını bekliyorlar.
Bunun için de zamana ihtiyaç var.
Dosya: TRT Haber
