Atatürk'ün Ankara'ya gelişinin 103'üncü yıl dönümü

Atatürk, 12 Haziran 1919`da Amasya`ya geldi ve alınan kararlar, 22 Haziran 1919 tarihinde Amasya Genelgesi adı altında yayımlandı.

Erzurum ve Sivas kongrelerinin ardından milli iradeye dayalı bir hükümet kurulması hedefiyle tüm şehirlere telgraflar gönderilerek, vatandaşlarca seçilen temsilcilerin Ankara`da bir araya gelmesi istendi.

Coğrafi konumu ve cephelere eşit uzaklığı nedeniyle Ankara`da toplanmaya karar veren Atatürk, Milli Kurtuluş Savaşı`nın buradan yönetilmesini uygun buldu.

İlgililere 16 Aralık 1919`da Ankara`ya hareketlerini bildiren ve bu yolculuğu gizli tutan Atatürk, beraberindeki heyetle 18 Aralık 1919`da Sivas`tan yola çıktı.

Güzergah boyunca vatandaşlardan Milli Mücadele`ye destek isteyen Atatürk, Heyet-i Temsiliye üyeleriyle 9 günlük yolculuk sonrasında 27 Aralık 1919`da Ankara`ya ulaştı.

Ankara halkının coşkulu karşılaması karşısında duygulanan Atatürk, 27 Aralık`ta Dikmen sırtlarında karşılanmalarını yıllar sonra "Ankaralılar beni misli görülmemiş bir heyecanla karşıladılar" sözleriyle anlattı.

Atatürk`ün Ankara`ya gelişi, bağımsız Türkiye Cumhuriyeti`nin kurulması ve Kurtuluş Savaşı`nın başlatılması için dönüm noktalarından biri oldu.

Böylece, TBMM`nin kuruluşu ve Türk ordusunun düşman karşısında planlı şekilde harekete geçmesi için hazırlıklar Ankara`da yapıldı.

Mustafa Kemal Atatürk, Nutuk`ta Heyet-i Temsiliye ile Ankara`ya gelişini şu sözlerle anlattı:

"Genel durumu yönetip yürütme sorumluluğunu yüklenenler, en önemli hedefe ve en yakın tehlikeye, elden geldiğince yakın yerlerde bulunurlar. Yeter ki bu yaklaşma, genel durumu gözden uzak bırakacak ölçüde olmasın. Ankara bu koşulları üzerinde toplayan bir noktaydı. Her halde cephelerle ilgileneceğiz diye Balıkesir`e, Nazilli`ye ya da Karahisar`a gitmiyorduk. Fakat cephelere ve İstanbul`a demiryolu ile bağlı ve genel durumu yönetme bakımından Sivas`tan hiçbir ayrılığı olmayan Ankara`ya gelecektik. Meclis-i Mebusan`ın İstanbul`da toplanması zorunlu görüldükten sonra ise Ankara`ya gelmenin ne kadar yerinde ve yararlı sayılması gerektiğini açıklamayı gerekli görmem."