Karaman'da önce diyabet hastası kızı, sonra epilepsi hastası oğluyla ilgilenen Muhlise Erdoğmuş, rahatsızlığı nedeniyle yürüyemeyen ve konuşamayan 10 yaşındaki Hasan'ın adeta üzerine titriyor.
Hayatını hasta ve engelli iki çocuğuna adayan 45 yaşındaki Erdoğmuş'un, şu anda 22 yaşında olan kızı diyabet hastası. Ailenin diğer çocuğu 10 yaşındaki Hasan ise henüz 7 aylıkken geçirdiği havale sonrası başlayan epilepsi nedeniyle yürüyemiyor, konuşamıyor.
Kendi ihtiyaçlarını karşılayamayan Hasan'ın yanından hiç ayrılmayan anne Erdoğmuş, 9 yıldır evladına bir bebek gibi bakıyor.
Anne Erdoğmuş, kızına 10 yaşındayken tip 1 diyabet teşhisi konulduğunu söyledi ve kızının rahatsızlığı nedeniyle sıkıntılı günler yaşadıklarını anlattı:
"Okulda başarılı bir öğrenciydi. Hastalığından dolayı okulda ders aralarında süt içiyordu. Arkadaşları 'süt içiyor' diye dalga geçince okula gitmek istemedi. Şimdi kızım hastalığıyla yaşamasını öğrendi."
"Özel mamayla besliyoruz"
Diğer evladı Hasan'ın doğduğunda çok hareketli bir çocuk olduğunu anlatan Erdoğmuş, şöyle konuştu:
"7 aylık olmadan yürüdü, konuşmaya başladı. Aşırı hareketli, hiperaktif bir çocuktu. Doktorlar gelişimini kontrol altına almak için bir tedavi başlattı. Bu tedavinin düzenli bir şekilde sonlandırılması gerekiyormuş. Biz tedavisini birden kesince Hasan havale geçirdi. Beyin oksijensiz kalmış. O zamandan bu yana böyle. Her yere gittik. İmkanlarımızı seferber ettik. Ancak tam bir tedavisi olmadı. Şimdi yürüyemiyor, konuşamıyor. Ara sıra nöbet geçiriyor, kasılıp kalıyor. Özel mamayla besliyoruz."
Erdoğmuş, oğlu için şu anda sadece epilepsi ilaçları kullandığından bahsederek, "Tedavisi için nöbetlerinin durması lazım. Araştırdığımız kadarıyla büyük merkezlerde tedavi olabilir diye düşünüyoruz. En büyük zevki benimle vakit geçirmek ve yerde yuvarlanmak. Gözlerimizle anlaşıyoruz" dedi.
Allah'ın bir hediyesi
Hasan dünyaya gelmeden önce içe kapanık bir insan olduğunu anlatan Erdoğmuş, şöyle konuştu:
"Ben Hasan'la yaşamaya başladım. Hasan doğmadan önce yaşamıyormuşum. Hayatın gerçeklerini çocuklarımın hastalığıyla gördüm. Daha önce kapalı bir kutu gibi içime kapanık bir insandım. Öyle yaşıyordum. Hasan ile adeta yeniden doğdum. O benim hayatıma bir nur gibi geldi. Kızımın ve oğlumun hastalığı ile mücadele ederken zorluklarla savaşmayı öğrendim. Onlarla mutlu olmayı öğrendim. O bana Allah'ın bir hediyesi. Engelli çocukları olanlar, onları daha çok sevsinler. Onlardan utanmasınlar. Onlarla yaşamak daha güzel, eve kapatmasınlar. Kimseden utanmasınlar, çekinmesinler."
Kaynak: AA
21.1ºC
Ankara
